Praktyczne wskazówki dotyczące diety diabetyka
Mgr Hanna Stolińska
Instytut Żywności i Żywienia
Wartość energetyczna diety
Chorzy na cukrzycę typu 2 zwykle wykazują nadmierną masę ciała. Zmniejszenie wartości energetycznej diety (1200-1500 kcal) pozwoli stopniowo zmniejszyć masę ciała, co jest niezbędne do złagodzenia zaburzeń metabolicznych gospodarki węglowodanowej i lipidowej.
Spożycie tłuszczów
Tłuszcze powinny dostarczać 30-35 proc. energii w całodobowej diecie. Dla diety 1500 kcal oznacza to 50-58 g tłuszczu ogółem. Mniejsze spożycie tłuszczu wymagałoby zwiększenia zawartości węglowodanów i/lub białek w diecie, co może być niepożądane dla pacjentów. Ze względu na częste występowanie chorób sercowo-naczyniowych, niezbędne jest ograniczenie kwasów tłuszczowych nasyconych poniżej 10 proc. ogółu energii, a u chorych z podwyższonym stężeniem cholesterolu LDL (> 100 mg/dl) – poniżej 7 proc. (maksymalnie do 20 g dziennie). Głównymi tłuszczami w diecie powinny być WNKT omega, których źródłem są olej rzepakowy, lniany, ryby morskie, orzechy włoskie. Zaleca się spożycie naturalnych źródeł tłuszczu – orzechy, pestki, oliwki, awokado, ale w umiarkowanych ilościach około 30 g.
Spożycie białka
Spożywane białka winny dostarczać 15-20 proc. ogółu energii z zachowaniem proporcji pomiędzy białkiem pochodzenia zwierzęcego, a roślinnego jak 1:1. Ich ilość w diecie powinna pokrywać dzienne zapotrzebowanie wynoszące 0,8 g/kg masy ciała. Dla diety 1500 kcal oznacza to 56-75 g białka dziennie.
Praktyczne wskazówki
Posiłki należy spożywać regularnie, 4-6 razy dziennie, o stałych porach. Dieta chorego na cukrzycę nie różni się istotnie od diety osoby zdrowej, z tymże obie diety muszą być zgodne z zasadami zdrowego żywienia. Chorzy na cukrzycę ze względu na zwiększone ryzyko występowania chorób sercowo-naczyniowych i innych powikłań wymagają bezwzględnie modyfikacji sposobu żywienia, co pozwala poprawić wskaźniki zaburzeń metabolicznych, a co za tym idzie, zwolnić postęp choroby, poprawić jakość życia i je przedłużyć.
